De verpleegkundige Bronnie Ware is werkzaam in de stervensbegeleiding en heeft haar ervaringen vastgelegd in een boek. Ze heeft onder andere de meest voorkomende soorten van spijt bij mensen die bijna dood gingen opgeschreven. Het meest heeft ze ‘Ik had liever niet zo hard gewerkt’ gehoord. Waar zou u het meeste spijt van hebben als u terugkijkt op uw leven? Een top vijf van zaken waar mensen op het sterfbed het meeste spijt van hebben.
Bronnie Ware
Bronnie Ware is een Australische verpleegkundige die jarenlang werkt in de stervensbegeleiding. Ze zorgt voor patiënten die in de laatste twaalf weken van hun leven zitten. In haar blog en boek beschrijft ze, met toestemming van de patiënten, haar ervaringen. Wanneer ze mensen vroeg naar dingen waar ze spijt van hadden als ze terugkijken op hun leven, kwamen telkens dezelfde dingen naar voren. Dit had niet te maken met gewone zaken als: bungeejumpen, een bepaald werelddeel zien of meer seksuele relaties. Het ging juist vaak om emoties die te maken hebben met geluk en zelfexpressie.
De top 5
1. Ik had de kracht en moed gewild om het leven op mijn eigen manier te leiden en niet het leven wat anderen van mij wilden!
Dit is waar de meeste mensen spijt van hebben. Als het leven bijna voorbij is en mensen er helder naar terug kunnen kijken, is het makkelijk om te zien dat vele dromen niet in vervulling zijn gegaan. De meeste mensen hebben zelfs niet de helft van hun dromen of doelen kunnen behalen in het leven. Gezond zijn geeft een bepaalde vrijheid die je vaak pas realiseert als je het niet meer hebt.
2. Ik had liever niet zo hard gewerkt!
Dit wordt vaak door mannen op het sterfbed benoemd. Ze wilden carrière maken of waren de kostwinner voor het gezin. Hierdoor hebben ze hun kinderen niet op zien groeien of te weinig tijd met hun partner door kunnen brengen. De meeste mannen die Bronnie Ware heeft verpleegd hebben er spijt van dat ze enorm veel tijd op werk doorbrachten als ze helder terugkijken op hun leven.
3. Ik had de moed gewild om mijn gevoelens te uiten!
Veel mensen houden hun werkelijke gevoelens achter om zo de vrede te bewaren in de relaties met anderen. Hierdoor hebben ze nooit hun gevoelens kunnen uiten en hebben ze een middelmatig bestaan geleid; ze zijn nooit geworden wat ze wilden worden. Sommige patiënten zijn, door het achterhouden en opkroppen van gevoelens, zelfs ziek(er) geworden.
4. Ik had graag in contact gebleven met mijn vrienden!
“Everyone misses their friends when they are dying”
De meeste mensen beseffen niet goed wat huidige vriendschappen betekenen. Pas als ze in de laatste weken/dagen van het leven zitten beseffen ze het belang van oude vrienden. Veel patiënten waren zo begaan met zichzelf dat ze de beste vriendschappen geen tijd en aandacht gunden. Pas op het sterfbed werden deze vrienden echt gemist.
5. Ik had mezelf meer geluk gegund!
Mensen realiseren niet dat geluk vaak een keuze kan zijn. Ze hebben hun leven volgens dezelfde dagelijkse sleur en patronen geleefd. Ze zijn binnen hun comfortzone gebleven. Vaak werden ze in het leven tegengehouden door de angst om te veranderen of door het gevoel dat ze tevreden waren. Achteraf waren ze dit diep van binnen niet en hadden ze andere keuzes gemaakt om gelukkiger te worden.
Tot slot
Leef zoveel mogelijk uw eigen leven en bekijk het eigen leven kritisch. Bent u wel gelukkig? Gaat u, als u over jaren terugkijkt op het leven spijt hebben van de keuzes die u nu aan het maken bent? Durf knopen door te hakken en laat u niet tegenhouden door angst. Praat over uw emoties met mensen die u dierbaar zijn en geef goede vrienden genoeg tijd en aandacht om zo niet dezelfde ‘fouten’ te maken als de meerderheid van de mensen die er later enorm veel spijt van hebben gekregen.
